قو، این پرنده با وقار از گذشته های دور به علت تک همسری و وفاداری به جفت خود و بخاطر مسائل دیگری که در ادامه گفته خواهد شد، به عنوان مظهر عشق و وفاداری در افسانه های تمامی ملت ها راه یافته و هر وقت به دنبال نمادی برای نشان دادن وفا باشند، قو را انتخاب میکنند.
قو در تمام عمر به همسر خود وفادار است و تنها پرنده ایست که از زمان مرگ خود مطلع است! هنگامی که زمان مرگ فرا برسد و یا جفت خود را از دست بدهد، به سمت زادگاه خود به پرواز در می آید و در آخرین شب عمر خود، آواز حزینی از خود سر می دهد. جایگاه طبیعی زندگی این پرنده زیبا، داخل تالاب هاست. این پرنده به جز آخرین شب عمر هرگز آواز نمی خواند. کنایه "آواز قو" به معنی بزرگترین کاریست که یک فرد میخواهد در تمام عمرش انجام دهد. و از همینجا گرفته شده.
و اما کارشناسان دلایل دیگری هم برای وفاداری او ذکر کرده اند. ماندن قو با یک همسر، یعنی حفاظت همیشگی از همسر و جوجه ها. یعنی ایجاد نسلی پرتوان و قوی. چون جوجه ها از دو والد تغذیه و محافظت میشوند و نه یکی! پس هم قوی ترند و هم احتمال به بلوغ رسیدنشان بالاتر.

پی نوشت: اینکه این مطلب چه ربطی به این وبلاگ داشت، کاملا مشخصه. اما هدف نشون دادن مستند حیات وحش نبود.