حصار آسمان

به رغم سر به هوا بودنم زمینگیرم
به سر، هوای تو دارم از زمین سیرم

دلم شبیه درخت آن چنان پر از مهر است
که سایه از سر هیزم‌شکن نمی‌گیرم

که‌ام ؟ مبارز سستی که در میانه‌ی جنگ
به دست دشمنم افتاده است شمشیرم

به چاره‌سازی من اعتنا مکن، من نیز
یکی از آن همه بازیچه‌های تقدیرم

بهار، بی تو رسیده است و من چو مشتی برف
اگر چه فصل شکوفایی است، می‌میرم


"سجاد سامانی"