در متون پهلوی، آسمان، دژگونه بارویی دانسته شده که آن را هر افزاری که برای نبرد بایسته است، در میان نهاده شده.
یکی دیگر از عواملی که سبب شده تا آسمان، در اساطیر مزدایی به عنوان محافظ و حصار هستی، مطرح شود شکل هندسی آن است؛
در این اساطیر، همواره آسمان به شکلی مدوّر و کروی تصور می شود.
در رمز پردازی اساطیر، دایره، حلقه و به طور کلی شکل مدوّر، نماد امنیّت و آسودگی خاطر، در برابر یورش خارجی است.
همین باور است که در متون پهلوی سبب می شود تا آسمان، محافظ و حصار گیتی دانسته شود.
در اساطیر مزدایی همچنین، کمربند که شکلی مدوّر دارد و وظیفه ی آن، حفظ استحکام و استواری فرد است، نقشی اساسی و مهم در برگزاری مراسم و آداب دینی دارد، در تطبیق میان اندام انسان و طبیعت.
این کمربند را به صورت حصاری مدور، در مرز میان قسمت زیرین و زبرین ستارگان نا آمیزنده، به دور آسمان می توان مشاهده کرد.