از شوق حبس ، بال و پرم را فروختم

دخلم که پُر نشد جگرم را فروختم
تدبیر شد بلا و سرم را فروختم

تا گفتم السلام علیکَ دلم شکست
تا کاملش کنم سحرم را فروختم

هـرگز تـو هـم مــانـنــد مـــن آزار دیــدی؟

هـرگز تـو هـم مــانـنــد مـــن آزار دیــدی؟
یــار خــودت را از خــودت بــیــزار دیـــدی؟

آیــا تـو هـم  هــر پــرده ای را تا گشودی
از چــار چــوب پـنـجـــره دیـــــوار دیــدی؟

احساس سوختن به تماشا نمی شود

چندیست جان به حجم تنت جا نمی شود
هِی سرفه می کنی نفست وا نمی شود

بر گُر گرفتن تـو نسیمی بر آتش است
اکسیژنی که در نفست جا نمی شود

مثل بیت آخر یک شاعر دیوانه

بی تو بام خانه ای بودم که ویران می شدم
ازدحام ناله ای بودم که گریان می شدم

بی تو همچون کوچه ی "اختر" میان کوچه ها
یادگار کاوه ای بودم که زندان می شدم