حصار آسمان

حصار آسمان در پهنه بی کران آبی رنگ خود جویای رنگی ست که عشق را معنا کند

۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «جبران» ثبت شده است

چهارشنبه, ۱۸ بهمن ۱۳۹۶، ۰۴:۳۷ ب.ظ حصار آسمان
حق اشتباه را به تمام آدم ها بده

حق اشتباه را به تمام آدم ها بده

توقع خوب بودن در تمام لحظه ها را از کسی نداشته باش.
توقع آرام بودن و خوش رفتار بودن.
حق اشتباه را به تمام آدم ها بده.
حق بد رفتاری، تندی، و عصبانیت!
حق اشتباهات کوچک، بزرگ و حتی جبران ناپذیر!
واقعیت اینگونه است که رفتار آدم ها به مرور اتفاقاتی که برایشان می افتد تغییر میکند.
به مرور درد ها و سختی ها و رنج های کوچک و بزرگی که زندگی به آن ها تحمیل میکند.
مثلا تو نمیدانی دیروز برای من چگونه بود؟ پریروز، هفته پیش اصلا.
حس آدم ها، روی پیشانیشان حک نشده.
حد تحملشان هم!
شاید اتفاقی فرای تحمل، برای من بیفتد و تو حتی نفهمی فرای تحمل یعنی چه؟
آدم ها به همان اندازه که حق دارند دوست داشته باشند، به همان اندازه هم اجازه دارند متنفر باشند.
کاش در لحظه ی انفجار آدم ها از غم، از تمام سختی هایی که شاید به موجب قوی نبودن و تحمل های کَمِشان میکشند، آرام باشیم و باور کنیم که هیچ کدام از آدم های زمین مجبور نیستند قوی و محکم و شکست ناپذیر باشند.
 
#رقیه_رستمی

۱۸ بهمن ۹۶ ، ۱۶:۳۷ ۹ نظر موافقین ۸ مخالفین ۰
حصار آسمان
چهارشنبه, ۲۷ بهمن ۱۳۹۵، ۰۹:۰۳ ق.ظ حصار آسمان
برای جبران هرگز دیر نیست!

برای جبران هرگز دیر نیست!

مطلب درباره "پل" یکی از زندانیان زندان فوسوم است. از جمع کسانی که طی سالها با آنها آشنا شده ام هیچکدام به اندازه او پشیمان و نادم نبودند. افسردگی از او یک بیمار روانی ساخته بود. مدتهای مدید تحت روان درمانی قرار گرفته بود. اما نتیجه مثبتی عاید نشده بود. یکی از روزها ماجرای زندگیش را برایم تعریف کرد:

"اوایل نوجوانی را پشت سر میگذاشتم که پدرم ما را تنها گذاشت. من با مادرم که بسیار مهربان و دوست داشتنی بود بزرگ شدم. مادرم شیفته خواندن کتاب بود. اما به تدریج بیناییش را از دست داد. خیلی دلش میخواست در خانه بمانم و برایش کتاب بخوانم. اما فرصت این کار را نداشتم. بیرون از خانه دوستانی داشتم و ماندن در خانه برایم جالب نبود.

اما سرانجام به این نتیجه رسیدم که در رفتارم تجدید نظر کنم. دوستان من به تدریج به اقدامات غیر قانونی متوسل میشدند. و من نگران آینده خودم بودم. یکی از شبها تصمیم گرفتم زودتر به خانه بروم و برای مادرم کتاب بخوانم. اما وقتی به منزل رسیدم او را مرده یافتم! مادرم در حالی که کتابی در دست داشت، روی صندلی اش مرده بود.

آن شب را هرگز از یاد نمیبرم.خاطره آن برای همیشه در ذهنم نقش بسته است. دیگر برایم مهم نبود چه سرنوشتی انتظارم را میکشد و دیری نپایید که سر از زندان درآوردم. حاظرم تمام باقیمانده عمرم را بدهم به شرط آنکه بتوانم یک شب برای مادرم کتاب بخوانم. اما دیگر خیلی دیر شده است"

داستان زندگی پل روی من تاثیر عجیبی گذاشت. نمیدانستم که به او چه بگویم. هر چه تلاش کردم کلمه ای بر زبانم جاری نشد. به نظر میرسید که هرگز نتوانم به او کمک کنم. تنها مطلبی که به ذهنم میرسید این بود: "پل، با این اشتیاقی که به جبران گذشته ها داری، مطمئن هستم که خداوند روزی به تو فرصت دوباره خواهد داد."

ماه ها گذشت و پل بعد از سالها از زندان آزاد شد. دو سال دیگر هم گذشت اما ماجرای زندگی پل در ذهن من باقی ماند. تا اینکه شبی دیر وقت از نیویورک به من زنگ زدند. پل بود! گفت:"داگ" به خاطر داشتم که در دان ویل زندگی میکنی. توانستم شماره تلفن تو را پیدا کنم. حق با تو بود. خداوند به من کمک کرد تا گذشته را جبران کنم.

پل ادامه داد: چند هفته پیش با اتومبیلم از شهر میگذشتم چشمم به تابلویی خورد که روی آن نوشته بودند "نقاهت گاه". احساس کردم که دلم میخواهد به نقاهت گاه بروم. زنی پشت یک میز نشسته بود. به سوی او رفتم. پرسیدم: کسی هست که بخواهد برایش کتاب بخوانم؟! زن با تعجب به من نگاه کرد و گفت: بله، پیرزنی در اینجا زندگی میکند که عاشق خواندن کتاب است اما بیناییش را از دست داده است. اگر بخواهی تو را به نزد او میبرم.

به اتاقی وارد شدیم که زنی کتاب به دست در آنجا نشسته بود. کتابش را به من داد. گویی که انتظارم را کشیده باشد! شروع به خواندن کتاب کردم. در مدت چند هفته بارها به او سر زدم و برایش کتاب خواندم.

دو شب پیش در حالی که برای او کتاب میخواندم، احساس کردم که تغییری ایجاد شده است. به او نگاه کردم، انگار مادرم را دیدم که تبسمی بر لب داشت! چشمانم را بستم و لحظه ای بعد چون دوباره چشم باز کردم باز مادرم را دیدم که گویی تبسم بر لب داشت. باز چشمانم را بستم و باز کردم و این بار همان خانم سالخورده را دیدم. ناگهان احساس ناخوشایندی که سالها بر من حاکم بود از بین رفت. تاسفی در من باقی نمانده بود. به یاد حرفهای شما افتادم که گفتید: اگر به اندازه کافی میل جبران داشته باشی، این فرصت به تو داده خواهد شد. دانستم که مادرم مرا بخشوده است.

در آن لحظه نه من و نه پل هیچکدام نمیدانستیم که این ماجرا را میلیونها میلیون نفر خواهند خواند زیرا در آن زمان قصد نگارش نداشتم. من حالا با پل تماسی ندارم. اما مطمئن هستم که او و مادرش هم عقیده اند. اگر بتوانیم از زندگی آنها درسی بیاموزیم، فایده اش از ساله رنج و محنت فراتر خواهد رفت.

"داگ هوپر" روانشناس مطرح آمریکایی در کتاب "تو همه اندیشه ای"

۲۷ بهمن ۹۵ ، ۰۹:۰۳ ۳ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰
حصار آسمان
شنبه, ۴ دی ۱۳۹۵، ۱۱:۰۰ ق.ظ حصار آسمان
این همه شعر نوشتیم برای چه کسی؟

این همه شعر نوشتیم برای چه کسی؟

گوش دادن به چه حرفی؟ به صدای چه کسی؟
این همه شعر نوشتیم برای چه کسی؟

آن که بخشید کسی داشت که جبران بکند!
ما ببخشیم عطا را به لقای چه کسی؟


"یاسر قنبرلو"

۰۴ دی ۹۵ ، ۱۱:۰۰ ۷ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰
حصار آسمان
يكشنبه, ۲۵ مهر ۱۳۹۵، ۰۹:۵۶ ب.ظ حصار آسمان
Come Back - دست نوشته

Come Back - دست نوشته

فراموش کن طلوع خورشیدی در کاره
فراموش کن برای فردا میخوای چیکار کنی
گاهی برگرد و به عقب نگاه کن!
اگه جایی چیزی رو جا گذاشتی، باید برگردی و درستش کنی!
قبل از خواب به این فکر کن که چقدر مفید بودی!
مثل ویرایش همین متن!
باید برگردی و عقب رو نگاه کنی!
میبینی بعضی جاها فاصله اضافی گذاشتی!
بعضی جاها فاصله نزاشتی!
بعضی حروف و کلمات رو درست ادا نکردی ...
و یا درست نوشتی ولی معنی و مفهومی رو نمیرسونی!
بعضی اوقات میبینی از نظر املایی درسته ولی از نظر دستوری نه!
اگه این متن رو ویرایش نکنی، اونم هر شب، بعد از مدتی چنان زیاد میشه که دیگه ویرایشش از عهده تو خارجه!
فراموش کن تو دفتر فردا میخوای چی بنویسی!
اشتباهات قبلی از نمره ت کم میکنه!
به جایی میرسی که میبینی صفر گرفتی. اگه رسیدی نگو چرا!
چون بعضی اشتباهات خیلی برات گرون تموم میشه!
پس قبل از اینکه خیلی ازشون دور بشی، و قبل از اینکه فراموششون کنی، برگرد و درستشون کن!
اگه یه نمره عالی از آفریدگار خودت میخوای، پس درستشون کن!
ببین آیا اشکی رو جاری نکردی؟ دلی رو نشکستی؟ لبخندی رو محو نکردی؟ باوری رو چی؟ از بین نبردی؟
متن زندگی تو پر از اشتباهاتیه که تو شاید فراموششون کنی.
اما وقتی میخوای نمره خودتو ببینی، همونا از نمرت کم میکنن!
چون خدا هرگز اونا رو فراموش نمیکنه. چرا که در دفتر تو ثبت شده. خودت ثبتش کردی!
نگو که اونجا اشتباه کردم و در آینده درستش رو مینویسم!
بعضی اشتباهات هرگز جبران شدنی نیست!
مثلا جای یه کاما در متن زیر که ممکنه زندگی یا مرگ ببخشه!
بخشش، لازم نیست اعدامش کنید! == زندگی
بخشش لازم نیست، اعدامش کنید! == مرگ
اگه این حرفا رو باور داری، طوری زندگی کن که انگار هرگز فرصتی برای جبران اشتباهاتت نداری!
شاید همین الان خدا گفت: برگه ها بالا!
طوری زندگی کن که خدا به تو افتخار کنه. تا خودت به خودت افتخار کنی.
کسی باش که درست زندگی کرد و زمین رو جای بهتری برای زندگی کرد!
اگه اشتباهات امروز و دیروزت رو تصحیح کردی، میتونی ادعا کنی که در مسیر درست داری حرکت میکنی.
وگرنه حتی اگه امروز در مسیر درست باشی، یه روزی بابت نمره کمت مجبوری سرافکنده و شرمنده باشی!
یه آینده درست، از یه گذشته غلط مشتق نمیشه!
اگه راهی برای جبران داری، پس اینکارو بکن!
زمانش که بگذره، نه تو برای جبران چیزی داری و نه چیزی رو میتونی جبران کنی!


"حصار آسمان"

۲۵ مهر ۹۵ ، ۲۱:۵۶ ۱۲ نظر موافقین ۴ مخالفین ۰
حصار آسمان