شوریده ی آزرده دل ِ بی سر و پا من

شوریده ی آزرده دل ِ بی سر و پا من
در شهر شما عاشق انگشت نما من

دیوانه تر از مردم دیوانه اگر هست
جانا، به خدا من، به خدا من، به خدا من

بوی یاس از همه جا سر زده، تعبیرش کن

دل به دامِ تو اسیر است، زمینگیرش کن
زلف بگشا و به یک حلقه به زنجیرش کن

بی تو غم آمد و از تاب و توانم انداخت
آهوی غمزده را ناز کن و شیرش کن

تب هجران

عاشقی دردسری بود نمی دانستیم
حاصلش خون جگری بود نمی دانستیم

پر گرفتیم ولی باز به دام افتادیم
شرط، بی بال و پری بود نمی دانستیم

به راستی میدانم درد یعنی چه

دیگر به راستی می دانم که درد یعنی چه!
درد به معنای کتک خوردن تا حد بیهوش شدن نبود!
بریدن پا بر اثر یک تکه شیشه و بخیه زدن در داروخانه نبود!

مگر من زان میان، بیرونم ای دوست؟

مرا پرسی که چونی، چونم ای دوست؟
جگر پر درد و، دل پرخـونم ای دوست

شنیدم عاشقان را، می نوازی
مگر من زان میان، بیرونم ای دوست؟

"نظامی"