بغض جانکاه است هنگام تماشا بیشتر

مثل آن چایی که می چسبد به سرما بیشتر
با همه گرمیم، با دل های تنها بیشتر

درد را با جان پذیراییم و با غم ها خوشیم
قالی کرمان که باشی می خوری پا بیشتر

از رها کردن نترس

از رها کردن نترس...

باور کن هیچ کس نمی تواند

چیزی که مال توست را از تو بگیرد

شاید دوباره همدیگر را پیدا کنیم

شاید مرا به یاد نیاوری

 اما من تو را خوب می شناسم
ما همسایه شما بودیم
و شما همسایه ما

و همه مان همسایه خدا

چه چیزهای ساده ای!

گاهی وقت‌ها دلت می‌خواهد
با یکی مهربان باشی،
دوستش بداری
و برایش چای بریزی!

ماه را طاقت آشفتگی دریا نیست

خواب دیدیم که رؤیاست، ولی رؤیا نیست
عمر جز حسرت دیروز و غم فردا نیست

هنر عشق فراموشی عمر است، ولی
خلق را طاقت پیمودن این صحرا نیست