درین صبوری و دوری چه حاصلی باشد؟

دل شکسته اگر باز هم دلی باشد
بگو چگونه نگهبان قابلی باشد؟

چگونه در خودش این راز را نگهدارد؟
چگونه باز درین خانه گلی باشد؟

عشاق را مفارقت یار می‌کشد

ما را دو روزه دوری دیدار می‌کشد
زهریست این که اندک و بسیار می‌کشد

عمرت دراز باد که ما را فراق تو
خوش می‌برد به زاری و خوش زار می‌کشد

بیش از ایـــن دور شوی از بـدنـــم می میرم

نـه فـقـط از تـو اگــر دل بـکنـم می میرم
سایـه ات نـیـز بـیـفـتـد به تنـم می میرم

بین جان من و پیراهن من فرقی نیست
هـر یکی را کـه بـرایـت بـکَـنـم می میرم

باید برای قصّۀ باران دعا کنم !

می خواهم از تو شعر جهان را بنا کنم
از چشمهای تو بنویسم خطا کنم !

گفتی همیشه فاصله دورت نمیکند !
حالا که رفته ای من ِ بی تو چه ها کنم ؟!

دریا شود آن رود که پیوسته روان است

امروز نه آغاز و نه انجام جهان است
ای بس غم و شادی که پس پرده نهان است

گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری
دانی که رسیدن هنر گام زمان است

گنجی است غم عشق که در زیر سر ماست

دیری است که از روی دل آرام تو دوریم
محتاج بیان نیست که مشتاق حضوریم

تاریک و تهی پشت و پس آینه ماندیم
هرچند که همسایه ی آن چشمه ی نوریم

دل من تنگ تو شد، کاش که پیدا بشوی

دل من تنگ تو شد، کاش که پیدا بشوی
که بیایی و در این تنگیِ دل جا بشوی

تو فقط آمده بودی که دل از من ببری؟
بروی، دور شوی، قصه و رویا بشوی؟