جهانی از عشق

صبحی دیگر آمد تا تو بدانی، هرگز چراغ امید را خاموشی نباید
خورشید از پسِ پستوها سر برآورده تا نشان دهد
در پس هر شب تار، صبح امیدی ست
من به نام تو ای خدای مهربان، روزم را آغاز میکنم
باشد که از رستگاران باشم
بی شک جهان را
به عشق کسی آفریده اند
چون من که آفریده ام
از عشق
جهانی برای تو

"حسین پناهی "

آخر این عشق مرا خواهد کشت

آخر ای دوست نخواهی پرسید؟
که دل از دوری رویت چه کشید

سوخت در آتش و خاکستر شد
وعده های تو به دادش نرسید