عاشقان را از درون با دوست راهی دیگر است

ذره ذره نور حق را جلوه گاهی دیگر است
یک بیک بر وحدت ذاتش گواهی دیگر است

اهل دل بینند در هر ذره از حق جلوه ای
هر دم ایشان را برخسارش نگاهی دیگر است

دیده حق بین نبیند غیر حق در هر چه هست
لاجرم او را بهر جا سجده گاهی دیگر است

عاقلان جویند حق را در برون خویشتن
عاشقان را از درون با دوست راهی دیگر است

مینماید جلوه او در هر چه دارد هستی ای
لیک او را پیش خوبان جلوه گاهی دیگر است

آنچه مطلوبست یک چیزست نزد هر که هست
لیک هر کس را بهر چیزی نگاهی دیگر است

عاشقان را در درون جان ز شوقش ناله هاست
هر نفس کایشان زنند آن دود آهی دیگر است

صبر بر هجران آن آرام جان باشد گناه
زنده بودن در فراق او گناهی دیگر است

نیست کس را غیر ظل حق پناهی در جهان
گر چه جاهل را گمان کو را پناهی دیگر است

گر غنی را از متاع این جهان عز است و جاه
بینوا را روز محشر عز و جاهی دیگر است

پادشاه صورت ار دارد سپاه بیکران
از ملک درویش آگه را سپاهی دیگر است

(فیض) را یکسو و یکرویست تا باشد نظر
گر چه هر سویش بهر رو قبله گاهی دیگر است


"فیض کاشانی"

زنـدگــی یــعنـی همیـــــــن پــروازهــا

زندگی زیباست چشمی باز کن
گردشی در کوچه باغ راز کن

هر که عشقش در تماشا نقش بست
عینک بد‌بینی خود را شکست

من میان جسم‌ها جان دیـده‌ام
درد را افکنده درمان دیـده‌ام

دیـده‌ام بــر شاخه‌ها احساسها
می‌تپد دل در شمیم یاسها

زندگی موسیقی گنـجشکهاست
زندگی باغ تماشای خداست

گـر تـو را نور یـقیـن پیـدا شود
می‌تواند زشت هم زیبا شود

حال من ، در شهر احساسم گم است
حال من ، عشق تمام مردم است

زنـدگی یـعنـی همیـن پـروازها
صبح‌هـا ، لبـخند‌هـا ، آوازها

ای خطوط چهـره‌ات قـرآن من
ای تـو جـانِ جـانِ جـانِ جـانِ مـن

با تـــو اشـعارم پـر از تـو مــی‌شـود
مثنوی‌هایـم همــه نو می‌شـود

حرفـهایـم مـرده را جان می‌دهد
واژه‌هایـم بوی باران می‌دهـد

"شهرام محمدی" (آذرخش)
از کتاب: حوض پر از ماه بود من پر الله