آمدیّ و همه ی فرضیه ها ریخت به هم!

حسّ و حال همه ی ثانیه ها ریخت به هم
شوق یک رابطه با حاشیه ها ریخت به هم

گفته بودم به کسی عشق نخواهم ورزید
آمدیّ و همه ی فرضیه ها ریخت به هم!

جای پایی مانده بر شن های خیس ساحلم

من که از دنیای وانفسا و فانی غافلم
پس چرا در بند یارم؟ عاقلم یا جاهلم؟

گر چه با من، بی سبب ناسازگاری میکند
من به این ناسازگاری، همچنان هم مایلم

عشق رازیست به اندازه آغـــوش خـــــدا

مثل سابق غزلم ساده و بارانی نیست
هفت قرنی است در این مصر فراوانی نیست
 
به زلیخا بنویسید نیاید بازار
این سفر یوسف این قافله کنعانی نیست

حرفی بزن ای قلب مرا برده به تاراج

با من که به چشم تو گرفتارم و محتاج
حرفی بزن ای قلب مرا برده به تاراج

ای موی پریشان تو دریای خروشان
بگذار مرا غرق کند این شب مواج

با یکدگر دو آینه را روبه رو مکن

ما گشته ایم، نیست، تو هم جستجو مکن
آن روزها گذشت، دگر آرزو مکن

دیگر سراغ خاطره های مرا مگیر
خاکستر گداخته را زیر و رو مکن

پشت روز روشنم، شام سیاهی دیگر است

پشت روز روشنم، شام سیاهی دیگر است

آنچه آن را کوه خواندم، پرتگاهی دیگر است

 

شاید از اول نباید عاشق هم می شدیم

این درست اما جدایی اشتباهی دیگر است

تب هجران

عاشقی دردسری بود نمی دانستیم
حاصلش خون جگری بود نمی دانستیم

پر گرفتیم ولی باز به دام افتادیم
شرط، بی بال و پری بود نمی دانستیم