شرمسار توام ای دیده ازین گریه‌ی خونین

نالم از دست تو ای ناله که تاثیر نکردی
گر چه او کرد دل از سنگ تو تقصیر نکردی

شرمسار توام ای دیده ازین گریه‌ی خونین
که شدی کور و تماشای رخش سیر نکردی

شاید دوباره همدیگر را پیدا کنیم

شاید مرا به یاد نیاوری

 اما من تو را خوب می شناسم
ما همسایه شما بودیم
و شما همسایه ما

و همه مان همسایه خدا

کوره ره شاید ها

شب و روزت همه بیدار، ڪه آید شاید
ڪور شد دیده بر این ڪوره رَهِ شایدها!

شاید ای دل! ڪه مسیحا نفست آمد و رفت!
باختی هستیِ خود بر سَرِ می آیدها!

"حسین پناهی"