لیلی بنشین خاطره ها را رو کن
لب وا کن و با واژه بزن جادو کن
لیلی تو بگو، حرف بزن، نوبت توست
بعد از من و جان کندن من نوبت توست
لیلی بنشین خاطره ها را رو کن
لب وا کن و با واژه بزن جادو کن
لیلی تو بگو، حرف بزن، نوبت توست
بعد از من و جان کندن من نوبت توست
برخیز که غیر از تو مرا دادرسی نیست
گویی همه خوابند ، کسی را به کسی نیست
آزادی و پرواز از آن خاک به این خاک
جز رنج سفر از قفسی تا قفسی نیست
زندگی آهسته تر من خسته ام
کوله بار پاره ام را بسته ام
زخم پایم درد دارد٬ صبر کن
تا کسی مرهم گذارد٬ صبر کن
برخیز که غیر از تو مرا دادرسی نیست
گویی همه خوابند ، کسی را به کسی نیست
آزادی و پرواز از آن خاک به این خاک
جز رنج سفر از قفسی تا قفسی نیست
من گوشه این اتاق
مرضی گرفته ام به نام دلتنگی
جان عزیزترین عزیزت
هر وقت آمدی
به گوشه این اتاق هم سری بزن
شاید شاعری دیشب مرده باشد
واژه هایم نه وزن دارند و نه رنگ
نه زیبایی مفهوم سهراب را دارند و نه پیچیدگی علیرضا آذر
نوشته هایم فقط درد دارند
بی حوصله اند
گیج و گمگشته
بیا و بگذار آرام گیرند در میان دستان تو
نمیتوانم جز از تو، از کسی دیگر بنویسم
این قلم، این قلب، این قاب سبز حیات
همگی از تو سرشارند
"حصار آسمان"