یه همچین موجوداتی هستیم ما خوابگاهی ها

همیشه میخواست اذیت کنه
سال اول دبیرستان بودیم و توی یه خوابگاه 13 الی 16 نفره
که دو تا پیش دانشگاهی، سه الی 4 نفر سال سوم، چند نفر سال دوم و بقیه هم سال اول بودن
شبونه یه ماژیک وایت برد آورده بود و اومده بود بالای سرمون
میخواست واسمون ریش و سیبیل بزاره
من تخت بالا بودم و دسترسیش به من یکم سخت تر بود
چون لازم بود پاشو بزاره رو تخت پایینی که ممکن بود سر و صدای زیادی بکنه
همه تختا همیشه جیر جیر میکردن البته
ترس از اینکه نکنه بیدار بشن، باعث شده بود اول بره سراغ اونا و آخر از همه بیاد سراغ من
واسه اونا که ریش و سیبیل گذاشت، اومد سراغ من
تا ماژیکو آورد جلو دماغم، از بوی الکلش از خواب پریدم و مچشو گرفتم :))
منم اون موقع از چیزی خبر نداشتم
فکر میکردم فقط واسه من میخواسته سیبیل بزاره
صب که شد همه سال اولا با سر و صورت جوهری از زیر پتو اومدن بیرون :))
مجبورش کردیم یه خمیر دندونو تا آخر بخوره :))))

یه همچین موجوداتی هستیم ما خوابگاهی ها
 
 
 
دو سال میره سربازی، به اندازه بیست سال خاطره تعریف میکنه
من هفت سال خوابگاه بودم با یه دنیا خاطره

اگر چه شاعر نیستم - دست نوشته

شاید شاعر نباشم اما
بهتر که شاعر نیستم و
بی نیازم از اصول و قوائد شعری
مثلا هر کجا دلم خواست
حتی درست هنگام توصیف خستگی هایم
میتوانم لفظ دوستت دارم را جای دهم
و کسی از منِ بی سواد که انتظاری ندارد!
سخنی که درگیر این اصول باشد
ناخوداگاه اغراق و ایهام و ابهام و ایجاز در آن هست
اما حرف دل را چه به اینها؟!
من حرف ساده را بیشتر می پسندم
بگذار شاعرم ندانند
اصلا چه اهمیتی دارد؟
مهم این است که نوشته باشم
که خوانده باشی
و بدانی
که در هر زمان و مکان
حتی در اوج خستگی هایم
دوستت دارم
خب، این نیاز به شعر داشت؟!
حرف دل را پیچاندن
در کالبد سیمی بیت و مصراع ها
فقط آنرا زیبا میکند
اما ارزشش را بیشتر نخواهد کرد
خواهشی دارم
لطفا "ردیف" باش
تا قافیه هایم از قیافه نیفتند
اگر چه شاعر نیستم ...
 
 
#نوشته_های_اینتر_خورده
#حصار_آسمان

من الغریب الی الحبیب

فریاد "هل من ناصر" امام بلند بود
آیا از طایفه شمریان کمک طلب میکرد؟
که میتوان گفت نه کاملا!
چون طلب کمک کردن از کسانی که غسل کرده بودند به نیت قربه الی الله برای قتل او، شاید خیلی از کسی مانند او، عاقلانه نباشد
گویی فریادی به بلندای تاریخ میزد
تا هر مبارز آزاده ای که عشق امام زمان خود را در دل دارد، به یاری اش بشتابد
به قول آقای رائفی پور: من ابا دارم که بگویم امام حسین (ع)
دوست دارم بگویم امام زمان سال 61 هجری
تا شاید در می یافتیم امام زمان سال 1439 هجری را!
تمام درس های عاشورا برای گریستن من و تو نیست!
برای این است که بیدارمان کند از این خواب
تا شاید بشنویم فریاد امام زمانمان را
و عرق شرم اگر اجازت داد، بگوییم که می خواهیم یکی از آن 313 یاری باشیم که 1400 سال است هنوز کامل نشده!
 
به زبان خودمانی:
میخوام فریاد هل من ناصر امام زمانم رو پاسخ بدم
اول از همه بگم که شرمنده ام بابت اینهمه تاخیر و آنهمه گناه
بعد بهش بگم که میخوام در حد توانم به فریادش لبیک بگم
در حد کم کردن گناهانم
از امروز چله نشینم تا اربعین
لیست پر کردم از گناهانی که باید محو بشن
از اون هایی که  میبینم
و وای از آونهایی که نمیبینم و در من هست!
میخوام به دل شط بزنم تا شاید خودمو به امام زمانم رسوندم
اگر شما هم می خواین، بسم الله ...
 
یا علی

اگر شعور حسینی ندارید، اگر حتی شور حسینی ندارید

کمی طولانی است اما لطف کرده و بخوانید


اگر دین ندارید، لااقل آزاده باشید
بعد از اظهار نظرات سخیف بعضی ها در مورد امام حسین و واقعه کربلا
که بی شک هدفی جز زدن ریشه دین ندارند؛
[وگرنه ای کاش لااقل اگر به امام حسین ارادتی ندارند، به چیز با ارزش دیگری ارادت داشتند!
تا شاید بشود گفت در مغزشان فکری در حال جریان است جز دنیا پرستی و تن پرستی و شکم و زیر آن!!]
چشممان افتاد به این مداحی زیبا
از یکی از مشهورترین چهره های ایرانی
که حیفم آمد آنرا منتشر نکنم
 
سخن حصار آسمان با آن دسته از کسانی که به مقابله با مقدسات بر خواسته اند و معتقدند توجه به آنها مایه عقب افتادگی ماست!
اگر شعور حسینی ندارید، اگر حتی شور حسینی ندارید
گر تعقل برایتان مهم است [که بی شک نیست!!]
و اگر واقعا در فکر این بودیدکه بیشتر بدانید [که نیستید! و فقط در فکر پیش بردن هواهای نفسانی خودتانید]
کمی در مورد واقعه کربلا تحقیق و مطالعه کنید
نه در مورد واقعه کربلا! کلا در مورد هر چیزی که میخواهید بپذیرید یا حتی رد کنید!
و اگر این کار را نمیکنید و فقط از روی هوا و هوس خود آن را نادیده گرفته و بی اهمیت می انگارید،
[که طبعا در هیچ موردی هیچ گونه مطالعه ای ندارید و نداشته اید و صرفا دنباله رو کسانی هستید که خودشان هم خودشان را قبول ندارند!]
پس دهانتان را بسته و به عقاید این ملت احترام بگذارید!
این ملت در وقت حادثه نشانتان میدهند که هر نفرشان میتواند یک حججی باشد!
شنیدن این حرف ها از کسانی که اعتقاد دارند هر کسی عقیده خودش را دارد و باید به آن احترام گذاشته شود، بسیار بعید است!
گویا در مرامتان فقط عقایدی محترم است که از فقر و تورم و بیکاری و فحشا نگوید! و اگر می گوید، فقط در ارتباط داشتن آنها با اسلام بگوید!
گویا فقط افکاری زیبا هستند که به روابط آزاد جنسی و کشف حجاب و برداشته شدن موانع هوسرانی هایتان بپردازد!
میخواهم بدانم اگر بر فرض اسلام را از ریشه خشکاندید، میخواهید کشور را با چه آرمان ها و اهداف و اعتقاداتی پیش ببرید؟!
شمایی که دغدغه روز و شبتان جور شدن بساط عیش و هوسرانی هایتان است!
دم از فرهنگ چند هزار ساله کوروش می زنید
در حالی که اعماتان کاملا با اعمال او در تضاد است!
فرهنگ و تمدن 2500 سال پیش او را می پرستید، و در فکر احیای دوباره آن هستید!
اما به عزاداری 1400 ساله ما خرده میگیرید! [ای بابا، حالا یه عرب 1400 سال پیش مرده!!]
ما برایمان مهم است!! رشادت، شهادت، عشق، مهربانی، کرامت و صفات اخلاقی آنها ما را نمک گیر کرده است!
چون زیبایی در وجود ماست و چشم حق بین، هر کجا زیبایی ببینیم، می ستاییم
نه چون شما که حتی اگر زیبایی دیدید، و اگر در جبهه مقابلتان بود، در نادیده گرفتنش بکوشیم!
سالهاست ...
بحت عرب و غیر عرب نیست!
همه دنیا به کسانی که از خونشان گذشتند و در راه آرمان های بلندشان، [همه چیز] خودشان را فدا کردند، سر تعظیم فرود می آورند! [همه دنیا]
همه آنهایی که حسین را نمی شناختند، با شنیدن داستان رشادت خود و یارانش، او را عمیقا دوست دارند!
آن وقت شماهایی که عمری زیر سایه کرامت آنها ارتزاق میکنید،
نمک خورده و نمکدان می شکنید،
میخواهید به ما یاد بدهید که فرهنگ چیست و تمدن کدام است؟؟!
فرهنگ و تمدنتان را در عاشورای 88 دیدیم!!
و خدا خوب رسوا میکند آن کسی که بخواهد با او در افتد را
همانجا که مردمی که تا دیروز فریبتان را خورده بودند، وقتی دیدند مشکل شما اعتقادات آنهاست و نه هیچ چیز دیگر؛
ریشه تان را زدند و از روی شما گذشتند!
فرزندان این کشور با داستان رشادت ها و پهلوانی های میزرا کوچک خانها و شهید همت ها و حسین فهمیده ها بزرگ شده اند
نه داستانهایی که از فیلترهای سند 2030 گذر کرده اند!!!
ما میدانیم غیرت چیست، شهامت چیست، بزرگمرد بودن یعنی چه!
وگرنه اگر ما نیز از کودکی با داستان هایی بزرگ می شدیم که اوج و نهایت رشادت در آنها به شناخت آلات جنسی مان محدود میشد؛
اکنون نیز به فکر بازی با همان آلات بودیم!!
دشمن شما را به بازی با خوب آلاتی سرگرم کرده است!
در حالی که خودش در حال زدن ریشه تان است
به شما اصولی را می آموزد که خودش از آنها بارها ضربه خورده است!!
در حالی که به شما میگوید ریشه پیشرفتتان در این است!
در ضمن ما توهم دشمن نداریم!
مشکل این است که نمیتوان برای کبکی که سر خود را زیر برف کرده توضیح داد که دشمن بالای سر اوست!
چشم ها در زیر برف حتی اگر باز باشند نیز، هیچ نمی بینند!
اگر دین ندارید، لااقل مانند کسانی نباشید که دشمنی کورشان کرده و از هر روش ناجوانمردانه ای برای اثبات حرف هایشان کمک میگیرند!
یک روز ورزشگاه رفتن زنان سوری، یک روز سوریه و لبنان و فلسطین و غزه، یک روز میانمار، یک روز سند 2030، یک روز آتنا اصلانی، یک روز واژگون شدن اتوبوس دانش آموزان!
بی شک ما تا زمانی که درگیر خودیم، نمیتوانیم به هیچ سمتی گام برداریم
پس کی میخواهید ایران را بسازیم؟
اگر واقعا طالب پیشرفتید! [ که مسلما نیستید و پیشرفت داشتن یا نداشتن ایران برایتان کوچکترین اهمیتی ندارد و چشمتان مانند بعضی ها به خارج از مرزها دوخته شده تا ببینید برایتان چه وعده هایی تدارک میبینند!!]

آرزو به سبک حصار آسمان

ابتدا آرزو میکنم آنقدر لیاقت داشته باشی که
عاشق شوی!
"یک عشق واقعی"
و پس از آن؛
آنقدر شجاعت داشته باشی که بگویی "دوستت دارم"
و بعد؛
آنقدر محبت و وجدان و شهامت داشته باشی
که در خوبی و بدی او را همراهی کنی
و سپس؛
آنقدر سعادت داشته باشی که تا آخر عمر با اوی قصه هایت دلدادگی کنی
و پایدارترین عشق جهان را رقم بزنی!
و اگر همه اینها برآورده شد، دیگر آرزویی برایت ندارم!
از قلبت شروع کن!
پاک که باشد، لیاقتش را پیدا خواهی کرد

#حصار_آسمان
#آرزو_به_سبک_حصار_آسمان
برگرفته از آرزوی زیبای #ویکتور_هوگو

انتظارات غیرِ واقع نداشته باش بانو جان! - دست نوشته

انتظارات غیرِ واقع نداشته باش بانو جان!
من از کجای دنیایم بیرونت کنم؟
روزگاری تو در عمق قلب غم گرفته من تپیدن آغاز کردی
تپیدی و شدی سررشته کلماتم
کلماتی که بعدها هزاران جمله از آنها ساخته شد
جملاتی که دنیایی را ساختند به نام من!
اکنون سلول به سلول،
مویرگ به مویرگ،
تپش به تپش
نام تو را 
یاد تو را
عشق تو را
در عمیق ترین نقطه دست نیافتنی شان پنهان کرده اند
من از کجای این "من" بیرونت کنم؟
وقتی که حتی اگر نباشی هم
سلول به سلول
تو را تداعی میکنند تا از من
تو را خلق کنند!
این "من" در حقیقت همان تویی هستی که
روزی با دوست داشتنت پایش را به این هستی کشانیدی!
در ژنوم تک تک این سلول ها
ژن دوست داشتنت به یادگار مانده
نه تنها من، بلکه نسلهای پس از من نیز؛
از همان ابتدایی ترین نفس تا آخرین تپش
دوستت دارند!
آری عزیزم ...
عشقی که تو شروعش کردی
پایانی ندارد ...
تو ما را از همان ابتدا نشان کردی
تا نسل به نسل
از امروز تا ابد، در قلب خونین خود عشق تو را
و در لبان خاک گرفته خود، نام تو را
و در ذهن پریشان خود، نقش تو را
پاس داریم و محافظت نماییم ...
ای عزیزتر از هر چه که هست ...
آری من با تمام سلول های تنم
دوستت دارم!



"حصار آسمان"

شاید لازم باشد که چند باره بشکنی!

شاید باید یکبار هم که شده این حس را تجربه کنی؛
اینکه برای کسی که برایت مهم است مهم نباشی !
قطعا اول باور نمی کنی؛ به دنبال دلایلی میگردی که اثبات کنی برایش مهم هستی!
وقتی برای قانع کردن خودت چیز خاصی پیدا نمی کنی یک تلخی ناجور پس زمینه لحظه هایت میشود و بعد از آن تقلایی بیهوده!
تقلاهای بیهوده هم که به جایی نرسید دچار عدم اعتماد به نفس میشوی. با خودت میگویی من زشتم، من کمم!
و فکر می کنی لابد پای از ما بهترانی وسط است.
این موقع ها دیگران هر چقدر هم که به گوشت بخوانند تو بهترینی و لایق بهترین ها؛ تو فقط شنونده کلیشه ای ترین جمله دنیایی!
میدانی این داستان از یک آدم به آدم دیگر ادامه دار میشود!
روزی میرسد که می بینی انگار برای هیچکس مهم نیستی!
می شکنی و شاید لازم باشد که چند باره بشکنی! آنقدر بشکنی تا بالاخره روزی از تکه های شکسته ات هویتی شکل بگیرد و همان لحظه یکی دیگر می آید!
اما تو دیگر نمیتوانی خوب باشی! عاشق باشی! دیگر نمیتوانی شاد باشی! هرجا که میروی یاد خاطرات گذشته ته مانده روحت را هورت می کشند!

• پی نوشت1:
  من چاهی را تعلیم کرده ام
  که به آبی نمی رسد، ولی
  چه تاریکی زیبایی ...!
  
  #بیژن_الهی

 

• پی نوشت2:
  آخرین پرنده را هم آزاد کرده ام
  اما هنوز غمگینم
  چیزی در این قفسِ خالی هست؛
  که آزاد نمی شود!
  
  #گروس_عبدالملکیان

 

خ نوشت:

می گویند "گاهی هزار دوره دعا بی اجابت است!"
ولیک ...
من هزاران هزار دوره دعا را به سر رسانده ام
و هر غروب با دستانی خالی از "تو"
هم شرمنده عشق گشتم و
هم شرمنده دل!
شاید اگر به جای تو، مرگ را طلب میکردم
خیلی پیش تر از اینها درخواستم اجابت شده بود!
چرا که حداقل میدانم، این دیگر حق است ...
تنها حقی که دیگران نمیخورند!
من دیگر درست نمیشوم عزیز ...
قلب من در یکی از شب های پیش از این، دچار شده
لطفی بکن
در حقم دعای مرگ کن
تا هم تو راحت شوی و هم من!
بیمار نیستم، بیچاره ام ...
دردمند نیستم. من خودِ دردم !


"حصار آسمان"