با غریبه جانم و با بنده گفتی: «ها بنال!»
گفته بودی عادلی اما کجا؟ کو اعتدال؟

اسکناس صد دلاری در کشوی دخل او
در دکان قلب من اما نمیریزی ریال

پیش من مِی هستی و خود را حرامم کرده ای
در دهان او ولی، انگورِ شیرین و حلال

دیکتاتور جان! چرا درخویش حبسم میکنی؟
پس دروغ و لاف بود آن وعده های لیبرال؟

هرچه عاشق تر شوم، بدتر کنارم میزنی
دوستت دارم هنوز اما… ولش کن بیخیال


#امیر_جرجندی
شعر ارسالی شما