ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست

مرحبا طایر فرخ پیِ فرخنده پیام
خیر مقدم، چه خبر؟ یار کجا؟ راه کدام؟

یارب این قافله را لطف ازل بدرقه باد
که ازو خصم به دام آمد و معشوقه به کام

ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست
هرچه آغاز ندارد، نپذیرد انجام

گل ز حد بُرد تنعم، نفسی رخ بنما
سرو می نازد و خوش نیست، خدا را بخُرام

زلف دلدار چو زنّار همی فرماید
برو ای شیخ که شد بر تن ما خرقه حرام

مرغ روحم که همی زد ز سر سدره صفیر
عاقبت دانه خال تو فکندش در دام

چشم بیمار مرا خواب نه در خور باشد
مَن لَهُ یَقتُلُ داءٌ دَنَفٌ کَیفَ ینام

تو ترحم نکنی بر منِ مخلص، گفتم
ذاکَ دَعوایَ وَ ها اَنتَ وَ تِلکَ الاَیّام

حافظ ار میل به ابروی تو دارد شاید
جای در گوشه محراب کنند اهل کلام

#حافظ

باز مقابلم تویی، باز مقابلم تویی!

اهل نماز میشوم، جمله نیاز میشوم
سوی حجاز میشوم، باز مقابلم تویی

باده ناب میشوم، شعر و کتاب میشوم
یکسره خواب میشوم، باز مقابلم تویی

همره موج میشوم، راهی اوج میشوم
فوج به فوج میشوم، باز مقابلم تویی

سایه ماه میشوم، در ته چاه میشوم
راهی راه میشوم، باز مقابلم تویی

توی رواق میشوم، کنج اتاق میشوم
بسته به طاق میشوم، باز مقابلم تویی

اینهمه مرد میشوم، مخزن درد میشوم
ساکت و سرد میشوم، باز مقابلم تویی

از همه دور میشوم، نقطه کور میشوم
زنده به گور میشوم، باز مقابلم تویی

همدم خار میشوم، بی کس و یار میشوم
بر سر دار میشوم، باز مقابلم تویی

شاعر: شیخ داود صمدی عاملی 
(زاده ی 1348، روستای خشواش - آمل)
 روحانی.. مدرس دروس حوزوی و از شاگردان خاص و نزدیک عرفانی حسن حسن‌زاده آملی

او خودش خواست تو را در دل من جا بکند

کم دعا کن که مـرا از سر تو وا بکند
او خودش خواست تو را در دل من جا بکند

او که خوش داشت دلم را به تو بسپارد و بعد
بنشیند عقب و سیر، تماشا بکند!

هم دیده، هم ندیده، پسندیده ام تو را

با تیشه ی خیـــــــال تراشیده ام تو را
در هر بتی که ساخته ام دیده ام تو را

از آسمــان بــه دامنـــــــــم افتاده آفتاب؟
یا چون گل از بهشت خدا چیده ام تو را

من ای حس مبهــــم تــــو را دوست دارم

من از عهد آدم تو را دوست دارم
از آغـــاز عالــم تو را دوست دارم

چه شب ها من و آسمان تا دم صبح
سرودیم نم نم؛ تـــــو را دوست دارم

بوی یاس از همه جا سر زده، تعبیرش کن

دل به دامِ تو اسیر است، زمینگیرش کن
زلف بگشا و به یک حلقه به زنجیرش کن

بی تو غم آمد و از تاب و توانم انداخت
آهوی غمزده را ناز کن و شیرش کن

هـرگز تـو هـم مــانـنــد مـــن آزار دیــدی؟

هـرگز تـو هـم مــانـنــد مـــن آزار دیــدی؟
یــار خــودت را از خــودت بــیــزار دیـــدی؟

آیــا تـو هـم  هــر پــرده ای را تا گشودی
از چــار چــوب پـنـجـــره دیـــــوار دیــدی؟