چقدر دور ایستاده ای

چقدر دورتر از احساسم ایستاده ای؟
از این فاصله
حتی صدایم را هم نمیشنوی
چه برسد به دلتنگی!

آن ماهی دلتنگ، خوشبختانه مرده است

دیگر نخواهد شد کسی مهمان آتش
آن شمع را خاموش کن! پروانه مرده است

راحت بخواب ای شهر! آن دیوانه مرده است
در پیله ابریشمش پروانه مرده است

پادشاهی که به جنگ آمد و افتاد منم

با تواَم عشق قسم خورده ی پنهانی ِمن
با تواَم بی خبر از حال و پریشانی ِ من

با تواَم لعنتیِ خالی از احساس بفهم
بی قرارت شده ام شاعره ی خاص بفهم

یک روز دو دلباخته بودیم من و تو!

ای صورت پهلو به تبدل زده! ای رنگ
من با تو به دل یکدله کردن، تو به نیرنگ

گر شور به دریا زدنت نیست از این پس
بیهوده نکوبم سر سودازده بر سنگ

عهد و پیمان را چه کردی؟

کجا شد عهد و پیمان را چه کردی؟
امانت‌های چون جان را چه کردی؟

چرا کاهل شدی در عشقبازی
سبک روحی مرغان را چه کردی؟

جان شیرین به تمنای تو دادن غلط است

ای گل تازه که بویی ز وفا نیست ترا
خبر از سرزنش خار جفا نیست ترا

رحم بر بلبل بی برگ و نوا نیست ترا
التفاتی به اسیران بلا نیست ترا

تمام خنده هایم را نذر کرده ام

تمام خنده هایم را
نذر کرده ام
تا تو همان باشی
که صبح یکی از روزهای خدا
عطر دستهایت
دلتنگی ام را به باد می سپارد...

"سید علی صالحی"