دلگیرم و دلتنگم و دل سرد و دل آشوب

دلگیرم و دلتنگم و دل سرد و دل آشوب
فرمانده ی شرمنده ی یک لشگر مغلوب..

فرعون به گل مانده ی افسانه ی نیلم
هر بار که شود گوشه ی چشمان تو مرطوب

تا اینکه بفهمیم که از ماست که بر ماست
هیزم شکن دهر تبر ساخته از چوب

از دست دلم شاکیم ای عشق تو داور
من تن به مدارا بدهم یا که به سرکوب

دل زنده به عشق تو ام اما به چه صورت
مانند مسیحی که به نا حق شده مصلوب

#امیر_سهرابی

یک روز دو دلباخته بودیم من و تو!

ای صورت پهلو به تبدل زده! ای رنگ
من با تو به دل یکدله کردن، تو به نیرنگ

گر شور به دریا زدنت نیست از این پس
بیهوده نکوبم سر سودازده بر سنگ

دیگر به هیچ زلزله ای حساس نیست

زندگی را سردِ سرد سر می‌کشد
و تمام قهوه‌های یک نفره را
تلخ می‌خورد
انگار نه انگار که گاهی
دلی، در جایی برایش تنگ می‌شود
برایش بال بال می‌زند
برایش می‌تپد
خیره به تصویر خودش در آینه
قیچی می‌زند تمام یادهای گذشته را
و آنقدر تنهایی می‌کند که حتی خدا
از روی حسادت قهر می‌کند
می‌رود توی اتاقش
و در را محکم به هم می‌کوبد
اما نمی‌داند این من
این زمینِ عاشق
دیگر به هیچ زلزله‌ای
حساس نیست!

"سیاوش خاکسار"

امانت بود عشقم در وجودت

اگر چه گفته بودی پای عشقت تا ابد مردی
ولی روزی که رفتی خواندم از چشمت ، که دلسردی!

به طرزی وحشیانه عاشق زیبایی ات بودم
به جای عشق بازی ، دایماً بازی در آوردی