اینجا یک نفر بیش از اندازه دوستت دارد - دست نوشته

هر روز صبح در حالی از دنیای عدم به دنیای وجود پا می نهم
که ذکر و یاد تو در تمامی شب همراه من بوده است
صبح ها اتاقم بوی تو را می دهد
دست به صورتم که میکشم؛
جا پای هر انگشتت را حس میکنم
عاشق میشوم
هر صبح، قبل از طلوع خورشیدی دگر
خورشید عشق تو در جانم باز هم طلوع خواهد کرد
مرا دست کم نگیر بانو
کسی تا بحال اینقدر عاشقی نکرده
گیریم که کرده باشد، همچو من مجنون تو نشده
که هر صب باز هم روبروی خود بایستد
و تو را ببیند و باز هم حسرت و ای کاش
اینقدر دستان خالی ام را خجالت زده چشمان در مکن
اینقدر مرا از خودم دور مکن
برگرد...
تا یکبار دیگر با هم باشیم.
تا سرود عشق سر دهیم
تاریک خانه دنیا، ارزش ماندن ندارد
جایگاه من و تو اوج آسمانهاست
عشق میتواند هم جرئت پرواز شود
هم دلیل پرواز
هم بال پرواز
یک بال برای من
یک بال برای تو
بال بگشا و حرکت کن
اینجا یک نفر بیش از اندازه دوستت دارد

"حصار آسمان"

پر از جرئت عاشقی - دست نوشته

بیا در من مشاهده شو!
بیا که من دیگر من نیستم
که هر چه هست "تویی"
در آینه که مینگرم
تو را میبینم!
با گیسوانی افشانده در باد
ای آشنا
من تصویر دیگر توام
بیا در من حضورت را رقم بزن
بیا در من بودن را تجربه کن
دست از روی چشمانت بردار
این تماشایی ترین لحظه ایست که خدا را به تماشا فرا میخواند
تا یکبار دیگر بگوید:
فتبارک الله احسن الخالقین!
این بار نه آدم
که این بار عشق آفریده شد...
چیزی والا تر از هر چیز دیگر
نه در چیزی واگذاشته و نه از چیزی برداشته شده
مثل و مانند ندارد
در زیبایی تمام
در خلقت، دوام
در آدم، کمال
در انسان، جمال
در طبیعت، سخا
در جان، صفا
در دیده نور
و در دل شور می آفریند
این نه یک خلقت است
که خلقت تمامی خلایق با هم است
پی چه میگردی که بی عشق مرده ای
زندگی بی عشق، مردگیست
جان بی نور او، ظلمانی و تاریک
و دل بی حضور او، خاموش و سرد است
بیا و در من این گوهر ناب را برچین
این بار تو آدم شو!
بیا و از درخت وساوسم یک سیب بچین
بیا و پر از من شو
پر از جرئت عاشقی

"حصار آسمان"

مرا درمان کن - دست نوشته

چقدر ساده رنگ می بازد
آسمانی که تو را ندارد
چقدر ساده دلگیر می شوددلی که تو را ندارد
چقدر ساده میمیرد
جانی که به جان تو پیوند نخورده باشد
چقدر ساده دوستت دارم
با اینکه نیستی
و هستی ام را به بازی گرفته ای
میخواهم بدانم تو از دلم چه خبر داری؟
وقتی غروب ها جانم را به لبم می رساند
میخواستم بدانم تو همانی هستی که به نام مستعار عزراییل می آید؟
و جانها را قبض میکند
من از تو جز زندگی چه خواستم؟
که این غریب دور اوفتاده را یاد کنی
آن هنگام که به یاد توام
اما تو چیزی جز دل شکستن میدانی؟
میدانی دل چیزی نیست که ساده از آن بگذری؟
میدانی تنها دارایی من یک دل بود؟
میدانی آنرا تنها به تو هدیه کرده ام؟
میدانی وفادار توام؟
میدانی در بن بست ترین لحظات سیاه و ظلمانی ام، این اسم توست که چون ذکر روی لبم، دمی خاموش نمیگردد؟
میدانی عاشقی که رفتن بداند، عاشقی نمی داند؟
میدانی نعمت های بیشتر به شرط شکر گزاری نعمت های فعلی به ما داده خواهد شد؟
میدانی سراپا "تو" شده ام؟
میدانی مردم از نوشته هایم میفهمند که بسیار عاشقم اما
تو که دل مرا دیدی، نفهمیدی؟
اینها را یک "دل" نوشته
تا شاید بتوان بر آن اسم "دلنوشته" نهاد!
دلی که غم هجران تو آنرا در هم پیچیده
کز کرده و غمگین در عمق این بیابان برهوت دنیا
تنها و تنها به تنهایی راز تنهایی تو را به نام عشق سر داد
بیا و بنگر قلب خسته ام را
بیا و بنگر دست های بسته ام را
بیا و بنگر چشمان منتظر و ابروان در هم کشیده ام را
بیا و ببین بی تو زندگی ام اصلا زندگی نیست...
بیا و به من توضیح بده، چرا وقتی مرا نخواستی، در من شوق حیات افروختی؟
که بعد هایی که اکنون است، آنرا به بی رحمانه ترین حالت بخشکانی؟
و میدانی پای زندگی من در میان است؟
میدانی شب های بسیاری گذشته تا در اوج اشک و غم و درد های خود بفهمم
که تو همانی که باید برایش تنهاترین باشم؟
حال که تنها شدم میروی؟
میدانی باورت کل زندگی من است؟
نه...تو نمیدانی....و یا لااقل نمیخواهی بدانی
میخواهی به خودت بگویی اون نیز همانند سایرین، فقط دلی بسته
نمیدانی تنها داراییم همان دل بود که به تو بخشیدم
به خودت تلقین کن، که این نیز همانند سایرین است
و ساده بگذر
اما حقیقت روزی مشخص خواهد شد
و آن روز ، روز جبران نیست!
میدانم هر چه بگویم، باز مرا محکوم میسازی
میدانم من برایت کم ارزش ترینم
کسی که در فکر ماندن باشد، می ماند
کسی که در فکر رفتن باشد، فقط جا میگذارد
هر آنچه مربوط به توست و مربوط به خود
اما هر رفتنی بازگشتی نیز دارد
و من این را خوب می دانم...
اینجا جا برای تو به اندازه کافی باز است
آنقدر که تمام خود را بی محابا در من جا دهی
این قلب بزرگ شده تا چون تویی را در خود جا دهد
بگذار ارامش یابم
بگذار لااقل بمیرم
اما در کنار تو
بگذار این غریب دور افتاده از تو نیز، شبی را با خیال خوشت به صبح برساند
ماه امشب نیر می تابد
امشب نیز شبی است که خدا با من گفتگو ها داشته
بگذار شبی را زندگی کنم
بگذار شبی را زنده باشم
خسته ام از تکرار شب های نبودنت
اگر میدانستی چقدر دلتنگ توام
که به خدا لحظه ای از تو غفلت نکرده ام
آن هنگام شاید دلت میخواست مرا ببینی
تا راز دل زارم را بدانی
هنوز هم دیر نیست
هنوز هم دوستت دارم
هنوز هم شبی مهتابی خواهد آمد
بیا به کلبه محقرم وارد شو
و احوال این بد حالترین مریضت را بپرس
بیا و در گوشه این محراب
مرا درمان کن

"حصار آسمان"

توانایی عشق ورزیدن

روح اسم ندارد
حقیقت محض است
برای دوره ی معینی بدن را اشغال می کند
و روزی هم ترکش می کند

ماه را طاقت آشفتگی دریا نیست

خواب دیدیم که رؤیاست، ولی رؤیا نیست
عمر جز حسرت دیروز و غم فردا نیست

هنر عشق فراموشی عمر است، ولی
خلق را طاقت پیمودن این صحرا نیست

بویِ گیسوی تو را می‌جویم از پیراهنم

گرچه با تقدیر ناچار از مدارا کردنم
عشق اگر حق است، این حق تا ابد بر گردنم

تا بپندارم که سهمی دارم از پروانگی
پیله‌ای پیچیده از غم‌هایِ عالم بر تنم

چاره معشوق اگر عاشق از او دل کند چیست؟

معنی بخشیدن یک دل به یک لبخند چیست؟
من پشیمانم بگو تاوان آن سوگند چیست؟

گاه اگر از دوست پیغامی نیاید بهتر است
داستان‌هایی که مردم از تو می‌گویند چیست؟