آدمها اگر ما را سالم دوست داشته باشند به ما احساس با ارزش بودن میدهند. ما را شریک لحظه هایشان حساب میکنند. کمک میکنند رشد کنیم و با هر موفقیت ما احساسی از غرور و لذت را در خود حس میکنند و ما اگر خودمان را دوست داشته باشیم سالها عذابِ پشت دَر ماندن را تحمل نمیکنیم. به این فکر میکنم که چقدر راحت خودمان را میتوانیم سالها در طرد شدن و دیده نشدن نگه داریم، فقط با انتخاب کردنِ آدمهایی که نمیتوانند و قادر نیستند دوستمان داشته باشند. گاهی چقدر تلاش میکنیم که ثابت کنیم به خودمان "بالاخره دوستم خواهد داشت و به من احساس امنیت خواهد داد ".
به آدمهایی بگوییم "دوستت دارم " که قادر به دیدن ارزش ما و برگشت به سوی ما هستند و اگر آدمهایی را دارید که شما را سالم دوست دارند و احساس امنیت دارید در کنارشان در گفتن جمله ی "دوستت دارم" صرفه جویی نکنید و قدردان حضورشان باشید!
تمامِ این مدت می توانستم عاشقِ هر رهگذری که می آید بشوم و هیچ خیالی هم از تو در سرم نپرورانم من می توانستم دوست داشتن را نکِ زبانم بنشانم و با هر لبخندی دهان باز کنم و بگویم: راستی! من دوستت دارم من می توانستم دلم را تکه تکه کنم و هر تکه اش را جایی جای بگذارم! می بینی؟ من می توانستم نغمه ی عاشقم عاشقم را دور تا دورِ این دنیا رقصان زمزمه کنم اما تو لعنت به این تو! که هرکه هم که آمد به حرمتِ جایِ پایِ تو بر رویِ چشمانِ منتظرِ من سر خم کرد و به ادایِ احترام نماند! نه که نخواهد بماند نه! تو نگذاشتی بس که از این زبان وامانده در نمی آمد چند کلامِ دلبرانه! تمامِ این سال ها می توانستم نمانم اما ماندم... نه تنها پایِ تو من ماندم تا اگر هم نیامدی دنیا ببیند این حوالی می شود هر روز و هر ثانیه دل را حراجِ هر شیرین زبانی نکرد
#عادل_دانتیسم
تمام نوشته ها و تصاویر با کیفیت اصلی توی صفحه اینستاگرام و کانال تلگرام ما موجوده. اگر کسی خواست، ما رو دنبال کنه.
توقع خوب بودن در تمام لحظه ها را از کسی نداشته باش. توقع آرام بودن و خوش رفتار بودن. حق اشتباه را به تمام آدم ها بده. حق بد رفتاری، تندی، و عصبانیت! حق اشتباهات کوچک، بزرگ و حتی جبران ناپذیر! واقعیت اینگونه است که رفتار آدم ها به مرور اتفاقاتی که برایشان می افتد تغییر میکند. به مرور درد ها و سختی ها و رنج های کوچک و بزرگی که زندگی به آن ها تحمیل میکند. مثلا تو نمیدانی دیروز برای من چگونه بود؟ پریروز، هفته پیش اصلا. حس آدم ها، روی پیشانیشان حک نشده. حد تحملشان هم! شاید اتفاقی فرای تحمل، برای من بیفتد و تو حتی نفهمی فرای تحمل یعنی چه؟ آدم ها به همان اندازه که حق دارند دوست داشته باشند، به همان اندازه هم اجازه دارند متنفر باشند. کاش در لحظه ی انفجار آدم ها از غم، از تمام سختی هایی که شاید به موجب قوی نبودن و تحمل های کَمِشان میکشند، آرام باشیم و باور کنیم که هیچ کدام از آدم های زمین مجبور نیستند قوی و محکم و شکست ناپذیر باشند.
جیرجیرک ها یک کلمه بیشتر ندارند با همان یک کلمه هم بی شک، چیزی جز "دوستت دارم" نمی گویند... دیوانه که نیستند! کدام حرف را جز این می توان تا صبح بیدار ماند و اینهمه تکرار کرد!
#رویا_شاه_حسین_زاده
انصافا این قطعه صوتی رو که گذاشتم بشنوید. روحتون تازه میشه :) شنیدن این صدا توی شبهای خرداد و اردیبهشت خیلی آرامش دهنده ست بعد از شنیدن، حستون رو بنویسید