خداوندا...
ای خدایی که هرگاه بنده ای از او سوال کند، عطا خواهد کرد
و هر گاه امیدی به او داشته باشد، به امیدش می رساند
و هرگاه بنده ای به او رو آورد، مقربش میگرداند
و هر گاه علنا معصیت کند، بر گناهش پرده کشد و بپوشاند
و هر گاه بنده ای بر او توکل کند، امورش را کفایت کند
خدایا
آن کیست که وارد بر تو شد و درخواست مهمانی کرد و تو مهمان نوازی نکردی؟
آن کیست که به امید عطای تو به درگاهت فرود آمد و محرومش ساختی؟
آیا نیکوست که من از درگاهت محروم بازگردم؟
در صورتی که من مولایی به لطف و احسان معروف باشد، جز تو نمیشناسم
چگونه به غیر تو امید داشته باشم؟
در صورتی که هر خیر و نیکویی به دست توست
و چگونه آرزومند جز تو باشم؟
در صورتی که آفرینش و حکم بر خلق مخصوص توست
آیا از تو قطع امید کنم؟
در صورتی که از تو درخواست نکرده از فضلت به من احسانها کردی
یا تو مرا به گدایی مثل خودم محتاج میکنی؟
در حالی بر رشته لطف تو چنگ زده ام
ای خدایی که به رحمت تو آمرزش یافتند سعادت طلبان و از انتقام تو رنج و سختی ندیدند
ای خدا چگونه تو را فراموش کنم در حالی تو همیشه مرا در نظر داری؟
و چگونه از تو غافل شوم در صورتی که تو پیوسته مراقب حالم هستی؟
ای خدای من...
به ذیل عنایت و لطفت دست دراز کرده ام
برای نیل به عطا و کرمت، دامن آرزویم را باز نموده ام
پس خدایا مرا در مقام توحیدت خالص گردان
و یکی از بندگان خاص خود قرار ده
ای خدایی که هر کس به جایی بگریزد، به او پناه برد
و هر که هر چه بخواهد، به درگاه او امیدوار است
ای بهترین کسی که به او امید توان داشت
ای کریم ترین کسی که از او درخواست توان کرد
ای خدایی که سائل به درگاهش را محروم نمی سازد
و آرزومند را مایوس نمیکند
ای خدایی که درگاهش به روی سائلان باز
و حجابش را به روی امیدواران برانداخته است
ای خدا به کرمت درخواست دارم که بر من منت گذاری
و از عطایت که چشم را روشن کند، کرم فرمایی
و از امیدی که به تو دارم، دلم را مطمئن سازی
و یقینی که رنج و مصائب دنیا را بر من آسان کند
و از چشم بصیرتم، پرده های جهل و ظلمت براندازد به من عطا کنی
به حق رحمت بی پایانت، ای مهربانترین مهربانان...

"مناجات امیدواران - منصوب به مولای ما علی بن الحسین (ع)"