حصار آسمان

خوشبختی؟
راستش نمیدانم چیست
اما بهتر است تا ابد دست کسی به آن نرسد!
آنقدر که به بهانه داشتنش؛
زندگی خودمان را جهنم کرده ایم؛
و همدیگر را تحریم!
عده زیادی را در گوشه اتاقهایشان با آرزویش رها کردیم
بر روی دلهای بسیاری پای نهادیم

اگر خوشبختی من، قرار است اشک دیگری را درآورد؛
مایلم تا ابد در حصار مشکلات و دردها گرفتار باشم
این چه انسانیت است که ما "مثلا" انسانها به آن پایبندیم؟
تا آنجا به کمک دیگری می شتابیم، که نفع ما در آن باشد
و تا آنجا به دیگری عشق می ورزیم، که قرار نباشد سختی ها و مشکلات با او بودن را بپذیریم!
بی شک اگر خوشبختی را فراموش میکردیم
یا لااقل آن را فقط برای خود نمی خواستیم
اکنون همه خوشبخت بودیم و چه بسا "انسان"

#حصار_آسمان

• پی نوشت: به آدمای دنیا طلب میتونی خوشبختی و آرزو رو بفروشی. کسی که طمع داشته باشه، میشه همه چیزو باهاش معامله کرد. آبرو رو، ایمان رو، "عشق" ، مهربانی، پاکی، دل و حتی انسان ها رو! کی براشون عزیزتره؟ اونی که پولدارتره، موقعیت بهتری داره، مشهورتره، خوشگل تره! و اگر جایی بین تو و کسی که از تو زیباتره (مشهور تر، پولدار تر و ...) گیر بکنن، تو هرگز انتخابشون نخواهی بود!
  اگه دیدی بودن یه آدم توی زندگیت مرهون زیبایی، ثروت، شهرت و یا موقعیتشه، مطمئن باش تو هم یکی از همین آدمای دنیا طلبی! 
  واسه اینکه بفهمی واقعا خودشو دوست داری یا نه، همون آدمو توی موقعیت نداشتن فرض کن و بعد ببین بازم بهش اهمیت میدی یا نه!
  بخوای باور کنی یا نه، خیلی از ماها بخاطر اشتباهاتی طرد میشیم که اگه همون اشتباهات از آدمای برخوردار (از ثروت، شهرت، موقعیت یا زیبایی) سر بزنه، براشون به عنوان یه خصوصیت مثبت تلقی میشه!