من سپردم به خودش، هر چه خدا میخواهد

روی این قفل نوشتند دعا می خواهد
من سپردم به خودش هر چه خدا می خواهد

رفتنت اول جولان نفس تنگی هاست
بنشین شهر دلش باز هوا می خواهد

این بود زندگی؟

روزی برای کار
کاری برای تخت
تختی برای خواب
خوابی برای جان
جانی برای مرگ
مرگی برای یاد
یادی برای سنگ
این بود زندگی؟!

"حسین پناهی"

از انسان بودنم شرم میکنم

ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﻢ ﺷـــــﺮﻡ ﻣﯿﮑﻨﻢ!!
ﮔﺎﻫﯽ ﻣﯿﺨــــﻮﺍﻫﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺒﺎﺷﻢ!
ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﯼ ﺑﺎﺷﻢ ﭘﺎ ﺭﻭﯼ ﯾﻮﻧــــﺠﻪ ﻫﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ،
اﻣــــﺎ ﺩﻟـــــﯽ ﺭﺍ ﺩﻓﻦ ﻧﮑﻨﻢ!  

مظهر عشق و وفا

قو، این پرنده با وقار از گذشته های دور به علت تک همسری و وفاداری به جفت خود و بخاطر مسائل دیگری که در ادامه گفته خواهد شد، به عنوان مظهر عشق و وفاداری در افسانه های تمامی ملت ها راه یافته و هر وقت به دنبال نمادی برای نشان دادن وفا باشند، قو را انتخاب میکنند.

جز من به شهر یار، کسی شهریار نیست

استاد شهریار در پی یک شکست عشقی ترم آخر پزشکی دانشگاه را رها میکند و ترک تحصیل مینماید. یعنی حدود 6 ماه قبل از اخذ مدرک دکتری از دانشگاه به دلیل شکست عشقی انصراف میدهد. او که به خواستگاری دختری از آشنایان میرود چون وضع مالی مناسبی نداشته و در ابتدا مشهور هم نبوده جواب رد میشنود. استاد ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ ﺗﺎ 47 ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻣﺠﺮﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ

عاشق محض

تو ای تجسم شیرین آرزو با من
دلم نمیشکند تلخ تر بگو با من

خیال کن که من از پشت کوه آمده ام
بگو هر آنچه دلت خواست روبرو با من

کار بی چرا

عشق تنها کار بی چرای عالم است!
چه، آفرینش بدان پایان میگیرد...

"علی شریعتی"