به جز تو

به جز تو قلب خودم را به هیچکس نسپردم
تو هم غمی به جهانم اضافه کردی و رفتی


"امید صباغ نو"

• این بیت قبل و بعد ندارد...

عقل را پر داده عشقت از سر پرگارها

بی قرار چشم هایت دسته دسته سارها
طعم لب هایت شفای عاجل بیمارها

چشم هایت را نبند، این بی محلی کافی است
تا بگیری قدرت پرواز را از سارها

نابرده رنج

نابرده رنج، گنج میسر اگر شود
با تار مویی از تو برابر نمی شود!

"امید صباغ نو"

به پایان رسیدیم امّا نکردیم آغاز

به پایان رسیدیم امّا نکردیم آغاز
فرو ریخت پَرها
نکردیم پرواز
ببخشای
ای روشنِ عشق بر ما

به تو شاد است دل خسته، خدا را تو مرو

از کنارِ منِ افسرده یِ تنها تو مرو
دیگران گر همه رفتند، خدا را تو مرو

اشک اگر می چکد از دیده، تو در دیده بمان
موج اگر می رود ای گوهر دریا تو مرو

به تو حاصلی ندارد غم روزگار گفتن

بسم از هوا گرفتن که پری نماند و بالی
به کجا روم ز دستت که نمی‌دهی مجالی

نه ره گریز دارم نه طریق آشنایی
چه غم اوفتاده‌ای را که تواند احتیالی؟

آزمایشگر حقیر

من از آنکه دو انگشت بر او باشد
انگشت بر میدارم!
بگذار آنچه از دست رفتنی ست
از دست برود!
رقیب، یک آزمایشگر حقیر بیش نیست!


"نادر ابراهیمی"