لابد دوستت دارم هنوز

لابد دوستت دارم هنوز
که هنوز
فکر می کنم
از هزار و صد نسخه ی این شعر

روزی چشم‌های تو را خواهم سرود

سکوت را می‌پذیرم
اگر بدانم
روزی با تو سخن خواهم گفت

چقدر عشق بزرگ است و من چقدر کوچک هستم

اینک تو کجا هستی ای یار من؟
آیا به مانند نسیم شب زنده داری می‌کنی ؟
آیا ناله و فریاد دریاها را می‌شنوی ؟

دلم آغوش گرم و عشق یک پروانه می خواهد

غمی دارد دلم شرحش فقط افسانه می خواهد
به پای خواندنش هم گریه ی جانانه می خواهد

من آن ابر پر از بغضم که هر جایی نمی بارد
برای گریه کردن، مرد هم یک شانه می خواهد

دلا غافل ز سبحانی، چه حاصل؟

دلا غافل ز سبحانی، چه حاصل؟
مطیع نفس و شیطانی، چه حاصل؟

بُوَد قدر تو افزون از ملائک
تو قدر خود نمیدانی، چه حاصل؟


"باباطاهر"

مُزد عاشقی

مُزد عاشقی
رنج است
اما این رنج
روشنی می بخشد
از دلی عاشق
که می شکند
موسیقی و ترانه می تراود

"جبران خلیل جبران"

عجب صبری خدا دارد!

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم
همان یک لحظه ی اول
که اول ظلم را می دیدم از مخلوق بی وجدان