حصار آسمان

ای ساقیا مستانه رو، آن یار، را آواز ده
گر او ،نمی آید ،بگو آن دل که بردی ،باز ده

افتاده ام، در کوی تو، پیچیده ام بر موی تو
نازیده ام، بر روی تو، آن دل که بردی باز ده

بنگر، که مشتاق توام ، مجنون غمناک توام
گرچه که من خاک توام ، آن دل که بردی باز ده

ای دلبر زیبای من، ای سرو خوش بالای من
لعل لبت حلوای من، آن دل که بردی باز ده

تا چند خونریزی کنی؟ با عاشقان، تیزی کنی؟
خود ،قصد تبریزی کنی، آن دل که بردی باز ده

از عشق تو ،شاد آمدم ، از هجر ،آزاد آمدم
نزد تو بر داد آمدم، آن دل که بردی باز ده

"مولانا"