حصار آسمان

به تو وابسته ام، مانند سربازی به سربندش
تو معروفی به دل بردن، مونالیزا به لبخندش

به تو تقدیم کردم از همان اول، دلت را زد
بهای شعرهایم را بپرس از آرزومندش !

تو تا وقتی مرا سربار می بینی، نمی بینی
درخت میوه را سرشار خواهد کرد پیوندش !

هنر، راه آمدن با مردمان دست و پا گیر است
همیشه کفش تقدیرش گره خوردست با بندش

چه حالی داشتم با رفتنت؟ سر بسته می گویم
شبیه حال مردی لحظه ی اعدام فرزندش

"حسین زحمتکش"