برو ای خواجه عاقل، هنری بهتر از این؟!

می​فکن بر صف رندان نظری بهتر از این
بر در میکده می کن گذری بهتر از این

در حق من لبت این لطف که می​فرماید
سخت خوب است و لیکن قدری بهتر از این

آن که فکرش گره از کار جهان بگشاید
گو در این کار بفرما نظری بهتر از این

ناصحم گفت که جز غم چه هنر دارد عشق؟
برو ای خواجه عاقل، هنری بهتر از این؟!

دل بدان رود گرامی چه کنم گر ندهم؟
مادر دهر ندارد پسری بهتر از این

من چو گویم که قدح نوش و لب ساقی بوس
بشنو از من که نگوید دگری بهتر از این

کلک حافظ شکرین میوه نباتیست به چین
که در این باغ نبینی ثمری بهتر از این

"حافظ شیرازی"

هر کس که در آتش تو افتاد خوش است

ای عشق  شکسته ایم٬ مشکن ما را
این گونه به خاک ره میفکن ما را

ما در تو به چشم دوستی میبینیم
ای دوست مبین به چشم دشمن ما را

به جگرسوختگان داغ برابر برسان

تو که در فکر منی مرگ مرا سر برسان
انتظار همه را نیز به آخر برسان

همه پرورده ی مهرند و من آزرده ی قهر
خیر در کار جهان نیست ، تو هم شر برسان

زندگی، خالی و بیهوده و پر تکرار است

زندگی، خالی و بیهوده و  پر تکرار است
دلخوشی اندک و دلتنگ شدن بسیار است

یک نفر خفته، در آغوش نگارش، اما
یک نفر از غم معشوقه ی خود، بیدار است

ماه را می‌شود از حافظه آب گرفت؟!

دیدن روی تو در خویش ز من خواب گرفت
آه از آیینه که تصویر تو را قاب گرفت

خواستم نوح شوم، موج غمت غرقم کرد
کشتی‌ام را شب طوفانی گرداب گرفت

اشتباه است مرا دورتر از این کردن !

لذتِ مرگ نگاهی‌ست به پایین بردن
بین روح و بدنت فاصله تعیین کردن

نقشه می‌ریخت مرا از تو جدا سازد اشک
نتوانست، بنا کرد به توهین کردن

ای عشق، مرا بیشتر از پیش بمیران

این چیست که چون دلهره افتاده به جانم
حال همه خوب است، من اما نگرانم

در فکر تو بستم چمدان را و همین فکر
مثل خوره افتاده به جانم که بمانم