بعد از آن عشقی که در بند نفاق افتاده است

بعد از آن عشقی که درما اتفاق افتاده است
چشم هایت ظاهرا از اشتیاق افتاده است
 
فال لازم نیست حتی از خطوط دست هات
می توان فهمید بین ما فراق افتاده است
 
سوختم اما وجودم روشنی بخش تو شد
قدر یک هیزم که آغوش اجاق افتاده است

این در و آن در زدن چیزی برای من نداشت
مثل گنجشکی که در دام اتاق افتاده است

ترس از این "دوستت دارم" به ما محدود نیست
در تمام شهر انگار اختناق افتاده است

درد دارد نقش عاشق پیشه را بازی کنیم
بعد از آن عشقی که در بند نفاق افتاده است

"محمد نجفی نوکاشتی"

• پی نوشت: میتوانید دکلمه این شعر را با صدای مه لقا غلامپور از این [ لینک ] دانلود نمایید.

من محبت میفروشم ، تو محبت میخری ؟

من محبت میفروشم ، تو محبت میخری ؟
خسته از تنهاییم ، من را به همره میبری ؟

شاعری هستم شکسته ، مونس من دفترم
دفترم را میفروشم ، شعرهایم میخری ؟

این در بسته، عزیز دل من! بسته به توست

شده تا نیمه ی شب در بزنی، وا نکنند؟
یا دری را شده با سر بزنی، وا نکنند؟!

پشت در، بید بلرزی و به جایی برسی
که تهِ فاجعه پرپر بزنی، وا نکنند؟!

ما آدم ها

ما آدم‌ها
از لجی که داریم
هیچ‌گاه
با خودمان آشتی نمی‌کنیم

درین صبوری و دوری چه حاصلی باشد؟

دل شکسته اگر باز هم دلی باشد
بگو چگونه نگهبان قابلی باشد؟

چگونه در خودش این راز را نگهدارد؟
چگونه باز درین خانه گلی باشد؟

حال من

حال من حـــــــال اسیریست که هنگام فرار

یادش افتاد کسی منتظرش نیست، نرفت!

دسـت و پـا وقـتـی نـبـاشـد نردبان بی فایده است

شاخـه را محکـم گـرفـتـن این زمان بی فایده است
بـرگ می ریـزد، ستـیـزش بـا خـزان بی فایده است  

بـاز می پرسی چـه شـد که عاشق جبـرت شـدم
در دل طـوفـان کـه بـاشی بـادبــان بی فایده است