به خدا پروانه‌ها پیش از آنکه پیر شوند،‌ می‌میرند.

در ارتباط مخفی خود با خواب گریه‌ها
حرفهای عجیبی شنیده‌ام.
هی ساده، ساده! 

خاموش مکن آتش افروخته ام را

در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلا به تو افتاد مسیرم که بمیرم

یک قطره ی آبم که در اندیشه ی دریا
افتادم و باید بپذیرم که بمیرم

به جگرسوختگان داغ برابر برسان

تو که در فکر منی مرگ مرا سر برسان
انتظار همه را نیز به آخر برسان

همه پرورده ی مهرند و من آزرده ی قهر
خیر در کار جهان نیست ، تو هم شر برسان

در دل خود مومنم، در چشم مردم کافرم

کودکان دیوانه ام خوانند و پیران ساحرم !
من تفرجگاه ارواح پریشان خاطرم

خانه ی متروکم از اشباح سرگردان پر است
آسمانی ناگریز از ابرهای عابرم

نکند مادرم از بوسه ی مان بو ببرد

اگر امشب بت من دست به ابرو ببرد
خبر مرگ مرا باد به هر سو ببرد

هر کسی شعر به چشمان تو تقدیم کند
مثل این است که رقاصه به باکو ببرد

هنر، راه آمدن با مردمان دست و پا گیر است

به تو وابسته ام، مانند سربازی به سربندش
تو معروفی به دل بردن، مونالیزا به لبخندش

به تو تقدیم کردم از همان اول، دلت را زد
بهای شعرهایم را بپرس از آرزومندش !

کی به خدمت میگمارد عاقلی دیوانه را ؟!

زود میلرزد دلــــم! اینقـــــدر طنــــازی نکن!
اینچنین با چشم معصومت هوسبازی نکن!

یک سؤال ساده پرسیدم، جوابش ساده است
یا بگو "نه" یا کــــه " آری" ،قصـــــه پردازی نکن