آدمها شبیه لیوانند

آدمها شبیه لیوانند
ظرفیت هایی مشخص دارند...
بعضی به اندازه استکان، بعضی فنجان ، بعضی هم یک ماگ بزرگ...
وقتی بیش از ظرفیت لیوان در آن آب بریزی، سرریز می شود، خیس می شوی!
حتی گاهی که در اوج بدشانسی باشی و در لیوان به جای آب، شربتی چیزی را زیادی ریخته باشی وسرریز شده باشد!
لکه اش تا ابد بر روی لباست می ماند.
لطفا قبل از ریختن مهر و عطوفت در پیمانه های وجودیشان، ظرفیتشان را بسنج...
به اندازه محبت کن...
اگر این کار را نکنی؛
اگر زیادی محبت کنی؛
اگر سر ریز شدند و محبت بالا آوردند؛
باد الکی به غبغب انداختند و پیراهن احساست را لکه دار کردند؛
فقط از خودت و عملکرد خودت عصبانی باش!
نه از آدمها که شبیه لیوانند...

"سیمین دانشور"

میان عاشق و معشــوق رمزی است

به مجنـــون گفت روزی ســـاربانی
چرا بیــــهوده در صحـــــرا دوانی ؟

اگر با لــیلی ات بودی ســــــر و کــار
من او را دیــدمش با دیگـــــری یار

سر و زلفش به دست دیــگران است
تو را بیهوده در صحرا دوان است

ز حرف ساربان مجـــنون فغــان کرد
جوابـــش ایـن ربـــــاعی را بیان کرد

درخت بی ثــــمر هــر کس نشــــــاند
دوای درد مجـــــــــــنون را بــدانـــد

میان عاشق و معشــوق رمزی است
چـــه دانـد آنــکه اشــــتر میچـــراند؟

بگفتــــا ســاربان : هان ای بد اخــــتر
گنـــــاهی از محبــــّــت نــیست بد تر

تو را  ایــــــزد به تــوبه امر فرمــود
برو از عــــشق لیــــلا توبه کن زود

چو بشنید این سخن مجنون فغان کرد
دو دســـت خـویش را بر آسمان کرد

بگـفـــــتا : تــــوبه کردم تـــوبه اُ ولا
ز هر چــیــزی به غیر از عشق لیـلا