من مهربان ندارم، نامهربان من کو؟

ای مردمان بگویید آرام جان من کو؟
راحت‌فزای هرکس، محنت‌رسان من کو؟

نامش همی نیارم بردن به پیش هرکس
گه گه به ناز گویم سرو روان من کو؟

در بوستان شادی هرکس به چیدن گل
آن گل که نشکفیدست در بوستان من کو؟

جانان من سفر کرد، با او برفت جانم
باز آمدن از ایشان پیداست آن من کو؟

هرچند در کمینه، نامه همی نیرزم
در نامهٔ بزرگان زو داستان من کو؟

هرکس به خان و مانی دارند مهربانی
من مهربان ندارم، نامهربان من کو؟


"انوری"

آواره عشق ما ، آواره نخواهد شد

نان پاره ز من بستان ، جان پاره نخواهد شد
آواره عشق ما ، آواره نخواهد شد

آن را که منم خرقه ، عریان نشود هرگز
وان را که منم چاره ، بیچاره نخواهد شد

ای خوشا روزی که ما معشوق را مهمان کنیم

ای خوشا روزی که ما معشوق را مهمان کنیم
دیده از روی نگارینش نگارستان کنیم

گر ز داغ هجر او دردی است در دل‌های ما
ز آفتاب روی او آن درد را درمان کنیم

جان ریخته شد بر تو، آمیخته شد با تو

صورتگر نقاشم، هر لحظه بتی سازم
وانگه همه بت‌ها را در پیش تو بگدازم

صد نقش برانگیزم، با روح درآمیزم
چون نقش تو را بینم، در آتشش اندازم

احساس سوختن به تماشا نمی شود

چندیست جان به حجم تنت جا نمی شود
هِی سرفه می کنی نفست وا نمی شود

بر گُر گرفتن تـو نسیمی بر آتش است
اکسیژنی که در نفست جا نمی شود

این بود زندگی؟

روزی برای کار
کاری برای تخت
تختی برای خواب
خوابی برای جان
جانی برای مرگ
مرگی برای یاد
یادی برای سنگ
این بود زندگی؟!

"حسین پناهی"

دوستت دارم - دست نوشته

من اینجایم
درست نقطه ای مقابل تو و لجبازیهایت
بی اندازه صبور و بی اندازه عاشق
دیگر مهم نیست تو بخواهی یا نخواهی!
من دوستت دارم
جای من نیستی تا بدانی
که حتی لجبازیهایت هم دیگر دلیل رفتن برای من نمیشود
که حتی دلیل میشود برای بیشتر داشتنت و خواستنت
آخ اگر بدانی خداوند قلب مرا از عشق تو سرشار گردانیده
عزیز ترین رویای دست نیافته من!
تو نمیتوانی با قدرت خدا بجنگی!
اوست که خواسته دوستت بدارم
و من این را حس میکنم
از اینکه وقتی با تمام لجبازیهایت، باز هم دوستت دارم
از اینکه با تمام دلگیری هایم، باز هم دلتنگت میشوم
از اینکه بی تو نمیتوانم
از اینکه هنوز نقش اصلی تمام دعاهایم هستی
از اینکه در سجده شکرم نامت به وضوح صدا زده میشود
حتی با اینکه ندارمت!
آری من دیوانه ام
دیوانگی ام را دوست دارم
دیوانه آن لحظه ام که آنقدر دوستت داشته باشم
که حتی اگر تصمیمت به رفتن بود
حتی اگر برایت بدترین عالم بوده باشم
حتی اگر از من متنفر شوی
باز هم برگردی و ببینی نمیتوانی از دلی که بدین سان دوستت دارد، دل بکنی...
من از تشعشع درخشان این عشق از همان روز اول دانستم
که همیشگی ترین خواهی بود
حتی اگر نخواهی، نباشی، حتی اگر نفرینم کنی که چرا اینقدر دوستت دارم
و بگویی ای لعنتی! چرا اینقدر دوستم داری؟!
چرا از دوست داشتنم خسته نمیشوی؟!
چقدر دیگر باید دلت را بشکنم تا از من برنجی تا دیگر نیایی
و سراغم را نگیری!
و من دیوانه آن لحظه ام که به تویی که کلافه شده ای بخندم!
و آهسته بگویم که ای جانِ دل، برای اینکه لایق دوست داشته شدنی!
و تو این را نمیدانی...
من اینجایم
درست در نقطه ای مقابل تو
بیا و از این عاشق خسته، یادی کن
باور کن دلتنگ توام...

"حصار آسمان"