کاج اگر‌ می کاشتم شاید خزانم این نبود

گر تو از من دل نمی کندی جهانم این نبود
یا اگر بود انتهای داستانم این نبود
 
ابرهای تیره چشم انداز صبح من شده است
آفتابم مانده بودی، آسمانم این نبود
 
رنگ و بوی گل مرا از فکر فردا دور کرد
کاج اگر‌ می کاشتم شاید خزانم این نبود
 
در غمت می سوزم و تنها صبوری می کنم 
کاش در دنیا خدایا امتحانم این نبود
 
"دل بریدن گاه تنها راه عاشق ماندن است"
بی وفا پیش از تو حرف "دوستانم" این نبود

#محمدحسن_جمشیدی
یک مصراع مانده به آخر از #فاضل_نظری

هرگز مگو هرگز

سپیده که سر بزند
در این بیشه‌زار خزان زده
شاید دوباره گلی بروید
شبیه آن‌چه در بهار بوییدیم
پس به نام زندگی
هرگز مگو «هرگز»...
 
#پل_الوار

آسمانت همه جا سقف یکی زندان است

شهر خاموش من! آن روح بهارانت کو؟
شور و شیدایی انبوه هزارانت کو؟

می خزد در رگ هر برگ تو خوناب خزان
نکهت صبحدم و بوی بهارانت کو؟

کوی و بازار تو میدان سپاه دشمن
شیهه ی اسب و هیاهوی سوارانت کو؟

زیر سرنیزه ی تاتار چه حالی داری؟
دل پولاد وش شیر شکارانت کو؟

پادشاه فصلها، پائیز ..

آسمانش را گرفته تنگ در آغوش
ابر؛ با آن پوستین سردِ نمناکش
باغ بی برگی
روز و شب تنهاست
با سکوت پاکِ غمناکش

سازِ او باران، سرودش باد
جامه اش شولای عریانی‌ست
ور جز اینش جامه ای باید
بافته بس شعله ی زر تار پودش باد

گو بروید، هرچه در هر جا که خواهد، یا نمی خواهد
باغبان و رهگذران نیست
باغ نومیدان
چشم در راه بهاری نیست

گر ز چشمش پرتو گرمی نمی تابد
ور برویش برگ لبخندی نمی روید؛
باغ بی برگی که می گوید که زیبا نیست؟
داستان از میوه های سربه گردون سای اینک خفته در تابوت پست خاک می گوید
باغ بی برگی
خنده اش خونیست
اشک آمیز
جاودان بر اسب یال افشان زردش می چمد در آن
پادشاه فصلها، پائیز ..

"مهدی اخوان ثالث"

دسـت و پـا وقـتـی نـبـاشـد نردبان بی فایده است

شاخـه را محکـم گـرفـتـن این زمان بی فایده است
بـرگ می ریـزد، ستـیـزش بـا خـزان بی فایده است  

بـاز می پرسی چـه شـد که عاشق جبـرت شـدم
در دل طـوفـان کـه بـاشی بـادبــان بی فایده است

دریا شود آن رود که پیوسته روان است

امروز نه آغاز و نه انجام جهان است
ای بس غم و شادی که پس پرده نهان است

گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری
دانی که رسیدن هنر گام زمان است