بگذار قیامت بکنم چند دقیقه

بگذار قیامت بکنم چند دقیقه

با بغض نگاهت بکنم چند دقیقه

 

یک عمر به پای تو نشستم گله ای نیست

بگذار شکایت بکنم چند دقیقه

حرفی بزن ای قلب مرا برده به تاراج

با من که به چشم تو گرفتارم و محتاج
حرفی بزن ای قلب مرا برده به تاراج

ای موی پریشان تو دریای خروشان
بگذار مرا غرق کند این شب مواج

ای بغض فرو خورده مرا مرد نگه دار

بگذار اگر اینبار سر از خاک برآرم
بر شانه ‌ی تنهایی خود سر بگذارم

از حاصل عمر به ‌هدر رفته ‌ام ای ‌دوست
ناراضی‌ ام، امّا گله‌ ای از تو ندارم

بد نبود ای دوست گاهی هم تو دل می باختی

با لب سُرخٓت مرا یاد خدا انداختی
روزگارت خوش که از میخانه, مسجد ساختی

 

روی ماه خویش را در برکه میدیدی ولی
سهم ماهی های عاشق را چه خوش پرداختی

 

ما برای باتو بودن عمر خود را باختیم
بد نبود ای دوست گاهی هم تو دل می باختی

 

من به خاک افتادم اما این جوانمردی نبود
می توانستی نتازی بر من, اما تاختی

 

ای که گفتی عشق را از یاد بردن سخت نیست
عشق را شاید, ولی هرگز مرا نشناختی
 
#فاضل_نظری

تب و تاب غم عشقت دل دریا طلبد

حاصلی از هنر عشق تو جز حرمان نیست
آه ازین درد که جز مرگ من اش درمان نیست

این همه رنج کشیدیم و نمی دانستیم
که بلاهای وصال تو کم از هجران نیست

عشق رازیست که تنها به خدا باید گفت

عقل بیهوده سر طرح معما دارد

بازی عشق مگر شاید و اما دارد؟

 

با نسیم سحری دشت پر از لاله شکفت

سر سربسته چرا اینهمه رسوا دارد؟

سنگ را با چه زبانی به سخن وادارم؟

مــن کــــــه در تنـــگ بــــرای تــو تـمـــاشــادارم
بــــا چـــــه رویـــــی بنــــویـســم غــم دریا دارم؟

دل پر از شوق رهایی سـت، ولی ممکن نیست
بـــــــه زبــــــان آورم ان را کـــــــــه تــمــنـــا دارم