آنگاه که عشق تو را می خواند
به راهش گام نه!
هر چند راهی پر نشیب!
آنگاه که تو را
زیر گستره بال هایش پناه می‌دهد
تمکین کن!
هر چند تیغ پنهانش جانکاه!
و آنگاه که با تو سخن آغاز کرد
بدو ایمان آور!
حتی اگر آوای او
رویای شیرینت را در هم کوبد!
مانند باد شرطه
که بوستانی را...
"جبران خلیل جبران"
تمام حقوق مادی و معنوی این وبلاگ متعلق به حصار آسمان می باشد
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.