مردن که کاری ندارد

مردن که کاری ندارد
فقط بگو بمیر
دراز می کشم و
می میرم

چه بهتر آنچه دوستش میداری بکشدت

آنچه را عاشقانه دوست می داری بیاب
و بگذار تو را بکشد
بگذار غرقت کند
در آن چه که هستی

دست ها راست تر می گویند

دست ها راست تر می گویند
تا چشم ها

من زنان زیادی را می شناسم
و مردانی را

لابد دوستت دارم هنوز

لابد دوستت دارم هنوز
که هنوز
فکر می کنم
از هزار و صد نسخه ی این شعر

روزی چشم‌های تو را خواهم سرود

سکوت را می‌پذیرم
اگر بدانم
روزی با تو سخن خواهم گفت

چقدر عشق بزرگ است و من چقدر کوچک هستم

اینک تو کجا هستی ای یار من؟
آیا به مانند نسیم شب زنده داری می‌کنی ؟
آیا ناله و فریاد دریاها را می‌شنوی ؟

دلم آغوش گرم و عشق یک پروانه می خواهد

غمی دارد دلم شرحش فقط افسانه می خواهد
به پای خواندنش هم گریه ی جانانه می خواهد

من آن ابر پر از بغضم که هر جایی نمی بارد
برای گریه کردن، مرد هم یک شانه می خواهد